வளையோசை கலகல கலகலவென

 
அன்று அவள் அங்கு இருந்திருக்கவில்லை. மனம் படபடத்தது. அவன் கண்கள் எல்லா திசைகளிலும் அவளைத் தேடியது. அவள் தோழிகளிடம் சென்று கேட்டு விடுவோம் என்று எண்ணியிருந்தான். அவர்களை நோக்கி அடியெடுத்துவைத்தான். யாரும் அவன் அவளைப் பார்ப்பதைப் பார்த்து விடக்கூடாது என்பதில் தீர்மானமாய் இருந்தான் இவ்வளவு நாளும். சற்று தொலைவில் மெல்லியதாய் ஒரு குரல். தன் கழுத்தை மெதுவாக திருப்பினான். அவள் தான். அவன் உதட்டில் மெல்லியதாய் ஒரு புன்னகை.

......

2 மாதங்களுக்கு முன்பு,
மதியம் 12 மணி,

அவனுடைய வேலை அப்பொழுது தான் முடிந்திருந்தது.
   
"டேய், வாடா கேன்டீன் போலாம். எனக்கு பசிக்குது. வாங்கிக் குடுடா."
"டேய் கையில காசு இல்ல டா. நாளிக்கு வேணா எடுத்துண்டு வரேன் டா"
"போடா நாயே!"
"டேய் யாருடா அவ?"
"எவ டா?"
"அங்க போறா பாரு அந்த ரெட் கலர் சுடிதார் டா!"
"அவளா! ஆமா அவளைப் பத்தி உனக்கு ஏன் தெரியனும்? தம்பி நீ செரியில்ல!"
"டேய் சும்மா தான் கேட்டேன்! சொல்ல மாட்டேன் நா போடா!"


மதியம் 1 மணி,

அவள் எந்த செக்க்ஷன்ல வொர்க்க் பண்றா என்று கண்டுபிடிச்சிடனும் என்ற எண்ணததோட அவ பின்னாடி போனான். அக்கவுண்ட்ஸ்  செக்க்ஷன்ல ரூம் நெம்பர் 10 தான். போயி பேசிடலாம்னு கிட்ட போனான். பேச்சே வரல.

.....

1 மாதத்துக்கு முன்,

"டேய், அவள ரொம்ப புடிச்சுர்க்கு  டா. நீ தான் டா ஹெல்ப் பண்ணனும். உன்ன விட்டா வேற யாருடா இருக்கா எனக்கு?"
"நண்பேன் டா! நா ஹெல்ப் பண்றேன்டா உனக்கு!"

......

இப்பொழுது,

ஒரு நாள் அவள் இருக்கும் இடம் அருகில் சென்று உட்கார்ந்தான் தன் நண்பனோடு. அவள் பேசிக்கொண்டிருந்ததை ரசித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

"ஏண்டி சுபா, உன்ன எவ்வளவோ பேரு பொண்ணு பாத்துட்டா. ஏண்டி  யாருக்கும் பதில் சொல்லல? ஆத்துல வேணாம்னு சொல்லிட்டாளா  ?"
"அப்படிலாம்  இல்லடி. எனக்கு வயலின் நா ரொம்ப இஷ்டம்னு உனக்கே தெரியும். சின்ன வயசுல நா வயலின் கத்துக்கணும்னு அப்பா கிட்ட கேட்டதுக்கு பாட்டும் பரதமும் கத்துக்கோ போதும்னு சொல்லிட்டாடி"
"என்ன சொல்ல வர ?"
"வயலின் நன்னா வாசிக்க தெரிஞ்ச ஒருத்தர தான் கல்யாணம் பண்ணிப்பேன்டி!"

........

1 மாதத்துக்குப் பின்,

அவர்கள் இருவரும் பேச ஆரம்பித்து 15 நாட்கள் ஆகியிருந்தது. நல்ல நட்பாக வளர்ந்தது. எல்லாவற்றையும் அவனுடன் பகிர்ந்து கொள்வாள். அவன் தன்  விருப்பத்தை சொல்வதற்குப் பயமாக இருந்தது. எங்கே அவள் பேசுவதை விட்டு விடுவாளோ என்ற பயம்!
......

2 மாதங்களுக்குப் பின்,

அவனால் இப்பொழுது அவளிடம் நன்றாகவே பேச முடிந்தது. இருந்தாலும் பயம். சொல்ல முடியவில்லை.

"இன்னிக்கு கண்டிப்பா சொல்லிடறேன் டா !"
"கிழிச்ச!"

நேரில் பேச முடியாது என்று எஸ்.எம்.எஸ்-ல் சொல்லி விடலாம்னு முடிவு செய்து மெசேஜ் அனுப்பினான்.
"ஹாய்"
"ஹாய் டா"
"என்ன பண்ற?"
"டி.வி. பாக்கறேன்டா. நீ?"
"புஸ்தகம் படிக்கரேன்டி. சாப்டியா?"
"இல்ல இனி தான். நீ சாப்டியா?"
"சாப்ட்டுடேன்டி."
"அப்பறம் டா?"
(சொல்லலாமா வேணாமா- குழப்பம்)
"ஒண்ணுமில்லடி"
(முடியவில்லை அவனால்)
"டேய், அம்மா கூப்பட்ரா என்ன. போயிட்டு வரேன். அப்பறமா மெசேஜ் பண்றேன் டா! அப்பறம் ஒரு விஷயம், சீக்கரமா வயலின் நன்னா கத்துக்கோடா "
.
.
.
அவனுக்கு மெதுவாகத் தான் புரிந்தது. சந்தோஷத்தில் பறந்தான்.
.
.
.
வளையோசை கலகல கலகலவென கவிதைகள் படிக்குது!!!

Chennai to Chennai

This is gonna be my first "official" blog post. Contrary to the traditional, i am not going to talk about how I started to blog in this supposedly first post. I would go straight away to name this first post of mine as "Chennai to Chennai". This is a short story of a boy, personality turned freakish turned innocent boy.

Time: Around Nineteen years back...

Place 1: Chennai

THE BABY

It turns out to be the hottest day of the year. There are sounds of laughter, cries, disappointments, success, pride, envy etc., No it is definitely not one of the day of those expected results. It is a different surrounding and a different circumstance. It turns out be a hospital. A man aged around 25 is reading a news article on Sachin Tendulkar, a Cricket player who is gaining popularity among the people. It is supposed to be his birthday. A smile on that man's lips thinking about having his child in an hour or two. He has his dreams of bringing up that going-to-be-born child as a great personality serving for the country. His wife has been just admitted for delivery which has crossed the due time. The baby who should have come out to see this weird world has not come out yet. "Oh baby, Come out!” cries the doctor. Traditional and orthodox family it is and so the sounds of sacred chants outside the room. At last the baby is born at 12 am the next day. Doctors come out holding the baby in hand saying "This is a precious baby!” The tone is indeed sarcastic.

Time: Around Seventeen years back...

Place 2: Pondicherry

THE CHILD

It is a cool spring season with the smell of nice flowers throughout the place. It is the bedroom of small quarters. A young lady is playing with her child on the bed. The door bell rings. She keeps a pillow by her child's side and answers the door. The child loves fantasy it seems. It starts moving. It reaches pillow, pushes it down, moves further, reaches the end of the bed, looks down at the floor and laughs. Moves further in the air. Oh My God! It isn’t a superman. It falls down from a height. It starts laughing. Mom runs to the bedroom. "Aaaaaahhhhhhh!" The sound echoes throughout the home.

Time: Around Fifteen years back...

Place 3: Delhi

THE LAD

Let’s call this child "The lad". The lad grows up. When he is asked what he wants to be in future, he says that his aim is to become a "KALL-EC-TOR" (Collector :D). His father and mother feel proud hearing this from his mouth. So all is set for him to study hard. Starting from A for Apple to the Pan-gram sentence like "The quick brown fox jumps over the lazy dog”, from the capitals to the Prime ministers (Which are the main syllabus for General knowledge exams), from Addition to complex numbers they are planning to teach him whatever they know. But he never shows interest in studies. Our lad likes to spend his time doing anything rather than studies.

His father always says, " Dei naan solratha kelu da!(Listen to what I say!)". 

Our lad will reply, "Enna vidu pa! (Leave me dad!)". 

This lad's father once goes to a slum for a job. He hears some rubbish words "@@#%$#$%^&##@@@" and turns to see, He sees his own Collector-ambition child shirtless playing Gilli. "Arghhhhhh!". The sound echoes throughout the place.

Time: Around Eight years back...

Place 4: Bangalore

THE BOY

His father gets voluntary transfer to a new place and firmly assures he will make his child a good personality.("Great" to "Good" !!). He puts him in a school a.k.a jail here. He spends his life for the next five years here. His mischief is never down. 

His father always says," Dei thayavu senju naan solratha kelu da!(Please listen to what i say!)". 

Our boy will reply, "Thayavu senju enna vidu pa! (Please leave me dad!)!" 

One day his Chemistry teacher asks him, “How will you find Avogadro’s Number??". He replies, “Go to Menu > Contacts > Avogadro!" Teacher faints.

Time: Now...

Place 5: Chennai

THE YOUTH 

He has come back to Chennai now. The place where it all started. The place where his father rejoiced in his birth. The place where the doctors hailed him precious. He makes it into a good college. He is fantasized by this capital city. His father now decides to make him as a personality ("Good" to” “!!). He thinks "Ezhunooru oora pathavan naanu!, Ithu ena biskoth Chennai!(I have seen several places, What this Chennai is going to change me!)". But he doesn't know by that time that Chennai is going to teach otherwise. First day of his college. He comes to a bus stop near his home. A bus comes packed fully with people. He steps forward to get into the bus. A huge uncle knocks him down and climbs the bus. Somehow he gets into the other bus. He finds very much difficult to stand in the bus with people stamping his legs and pushing him forth and back. He gets down and walks from bus stop to his college. He asks the route to his class and it becomes a wild goose chase. He arrives to the class after a great search and not to his surprise he is late. The professor has started his class. He says him to come for the next class. He stands outside the class for the entire period and enters the class the next period. The lecturer enters and starts taking attendance. He is looking around the class and misses his attendance. He goes to the teacher at the end and asks for attendance. He scolds him for not being attentive and says him that he will put attendance if he answers next class. The next two periods are break and he decides to talk with the new guys. He goes to them. Alas! Those are city boys and he finds humiliated. He goes to the canteen and stands in a long queue to buy a token and when he searches for his purse, it is missing. Tears roll down his cheeks. The afternoon session goes with mixed feelings. He goes to home in a bus and when he is getting down in his stop, a guy pushes him down. He collapses down with little injuries. He walks to home silently. His father finds his unusual sadness and silence as a token of surprise and asked him what had happened. What next happened changed his life!

Our youth says," Appa, appopo nee solratha kelu nu solviye! Ippo sollu kekren! (Dad, You will always ask me to listen to what you say! Now say dad!)". 

His dad smiles and asks him to sit by his side. He starts by saying, “See, you are what you are in this world. That's either one of two things: Either you're somebody, or you aren’t anybody…………..”

As the cliché goes, the rest is history!

 

Chennai da!!!!!! (In tone of “Mankatha da!!!”)

P.S: Alas! Chennai changed me a lot! That is the only connection with me in this story!